Arbitraj: Bitcoin devlerinin başarı yolu

Son 5 yılda, bir şirket 40.8 milyar dolar yatırdı, bu da İzlanda'nın gayri safi yurtiçi hasılasına eşdeğer ve 580,000'den fazla Bitcoin satın aldı. Bu, Bitcoin arzının %2.9'unu veya neredeyse %10'unu aktif Bitcoin olarak temsil ediyor.

Şirketin hisse senetleri son üç yılda %1600 yükseldi, aynı dönemde Bitcoin'in artışı ise yalnızca %420 civarında oldu. Bu dikkat çekici büyüme, şirketin değerlemesini 100 milyar doları aştı ve Nasdaq 100 endeksine dahil edildi.

Bu muazzam büyüme aynı zamanda şüpheleri de beraberinde getirdi. Bazıları şirketin trilyon dolarlık bir dev haline geleceğini öngörürken, diğerleri şirketin Bitcoin'lerini satmak zorunda kalabileceğinden endişe ediyor ve bu durumun Bitcoin fiyatını yıllarca düşürebilecek büyük bir panik yaratabileceğinden korkuyor.

Ancak, bu endişelerin temelsiz olmadığına rağmen, çoğu insan şirketin işleyişi hakkında temel bir anlayışa sahip değil. Bu makale, şirketin nasıl çalıştığını ve bunun gerçekten Bitcoin alımının büyük bir riski mi yoksa devrim niteliğinde bir model mi olduğunu detaylı bir şekilde inceleyecektir.

Şirket bu kadar çok Bitcoin'i nasıl satın alıyor?

Genel olarak, şirketler Bitcoin satın almak için üç ana yolla finansman sağlar: operasyonel iş gelirleri, hisse senedi / pay satışı ve borç. Bu üç yöntem arasında, borç kesinlikle en çok dikkat çeken olanıdır. İnsanlar genellikle borca çok dikkat eder, ancak gerçekte, şirketlerin Bitcoin satın almak için kullandıkları fonların büyük bir kısmı halka hisse satarak ve elde edilen gelirleri Bitcoin satın almak için kullanarak gelir.

Bu, biraz ters bir mantık gibi görünebilir, insanlar neden bir şirketin hisse senedini satın almak yerine doğrudan Bitcoin satın alsınlar? Aslında nedeni çok basit, kripto para alanındaki en sevilen iş türüne geri dönelim: Arbitraj.

Neden insanlar şirket hisselerini satın almayı Bitcoin satın almak yerine tercih ediyorlar?

Birçok kurum, fon ve düzenlenmiş varlık, "yatırım yetkisi" (mandates) kısıtlamalarına tabidir. Bu yetkiler, şirketlerin satın alabileceği ve satın alamayacağı varlıkları belirler. Örneğin, kredi fonları yalnızca kredi araçları satın alabilir, hisse senedi fonları yalnızca hisse senetleri satın alabilir ve sadece uzun pozisyon alan fonlar asla kısa pozisyon alamaz, vb.

Bu yetkiler, yatırımcıların bir yalnızca hisse senedi yatırımı yapan fonun, kamu borçları satın almayacağından emin olmalarını sağlar; tam tersi de geçerlidir. Bu, fon yöneticilerini ve düzenlenmiş varlıkları (örneğin bankalar ve sigorta şirketleri) daha sorumlu hale getirir, belirli türdeki riskleri üstlenmeye zorlar, herhangi bir tür riski keyfi olarak üstlenmek yerine. Sonuçta, teknoloji şirketi hissesi satın almanın riski, ABD Hazine bonolarını satın almanın veya parayı para piyasasına yatırmanın riskinden tamamen farklıdır.

Bu yetkilerin son derece korumacı olması nedeniyle, birçok fon ve varlıkta bulunan sermaye "kilitlenmiş" durumda ve kripto para da dahil olmak üzere yeni sektörlere veya fırsat alanlarına giremiyor; özellikle bu fonların yöneticileri ve ilgili kişiler Bitcoin'e bir şekilde erişmek isteseler bile.

Şirketin kurucuları, bu varlıkların varlık maruziyeti elde etme umudu ile gerçekten üstlenebilecekleri riskler arasındaki farkı gördü ve bunu kullandı. Bitcoin ETF'sinin ortaya çıkmasından önce, şirketin hisseleri yalnızca hisse satın alabilen bu varlıkların Bitcoin maruziyeti elde etmenin az sayıda güvenilir yollarından biriydi. Bu, şirketin hisselerinin genellikle primli işlem görmesi anlamına geliyordu, çünkü hisselerine olan talep arzdan fazlaydı. Şirket, her hisse başına içerdiği Bitcoin değerinin hisselerin değeri ile olan farkından yararlanarak sürekli olarak bu primi kullandı ve daha fazla Bitcoin satın alırken, her hisse başına içerdiği Bitcoin miktarını artırdı.

Son iki yılda, eğer bu şirketin hisselerini elinde bulunduruyorsan, Bitcoin cinsinden "getirin" %134'e ulaştı, bu da piyasada ölçeklenmiş Bitcoin yatırım getirileri arasında en yüksek olanı. Şirketin ürünleri, genellikle Bitcoin'e erişimi olmayan varlıkların ihtiyaçlarını doğrudan karşılıyor.

Bu, "yetkilendirilmiş arbitraj" (Mandate Arbitrage) için tipik bir örnektir. Bitcoin ETF'si piyasaya sürülmeden önce, birçok piyasa katılımcısı borsa dışı hisse senetleri veya menkul kıymetler satın alamadı. Ancak, borsa listeli bir şirket olarak, bu şirketin Bitcoin tutmasına ve satın almasına izin verildi. Yakın zamanda Bitcoin ETF'sinin piyasaya sürülmesine rağmen, bu stratejinin artık geçerli olmadığını düşünmek tamamen yanlıştır, çünkü birçok fon hala ETF'ye yatırım yapma yasağına sahiptir ve bu fonlar arasında 25 trilyon dolar varlığı yöneten çoğu ortak fon bulunmaktadır.

Borç Sözleşmesi: Diğer şirketler için bağlayıcı, ancak bu şirket için destekleyici

Aktif bir arz durumu dışında, şirketin üstlendiği borçlar açısından da belirli bir avantajı vardır. Tüm borçlar aynı değildir. Kredi kartı borcu, ipotek, marj kredisi, bunlar tamamen farklı borç türleridir.

Kredi kartı borcu, gelirine ve borcu geri ödeme kapasitenize bağlı olarak kişisel bir borçtur ve genellikle yıllık faiz oranı %20'ye kadar yükselebilir. Marj kredisi, genellikle mevcut varlıklarınız (genellikle hisse senetleri) teminat olarak kullanılarak verilen bir kredidir; eğer varlıklarınızın toplam değeri borcunuza yakınsa, aracınız veya bankanız tüm fonlarınızı haciz edebilir. İpotek kredisi ise, genellikle değer kazanması beklenen varlıkları (örneğin, evler) satın almanıza olanak tanıdığı için borçlar arasında "kutsal kadeh" olarak kabul edilir; bu sayede sadece aylık faiz ödemeleri yaparsınız.

Bu tamamen risksiz olmasa da, özellikle mevcut faiz ortamında, faizlerin sürdürülemez bir seviyeye ulaşabileceği bir durum, diğer kredi türlerine kıyasla en esnek olanıdır; çünkü faiz oranları düşüktür, aylık ödemeleri zamanında yaptığınız sürece varlıklarınız el konulmaz.

Genel olarak, ipotekler yalnızca konutla sınırlıdır. Ancak, işletme kredileri bazen ipotek benzeri bir şekilde çalışabilir; yani belirlenen süre içinde faiz ödenirken, kredi anaparası (yani kredinin başlangıç tutarı) yalnızca bu sürenin sonunda ödenmelidir. Kredi koşulları büyük farklılıklar gösterebilse de, genellikle faiz zamanında ödendiği sürece, borçlu kişinin şirketin varlıklarını satma hakkı yoktur.

Bu esneklik, bu tür şirketlerin piyasa dalgalanmalarıyla daha kolay başa çıkmasını sağlarken, şirketin hisselerini de kripto pazarındaki dalgalanmalardan "hasat etmek" için bir yol haline getiriyor. Ancak bu, risklerin tamamen ortadan kalktığı anlamına gelmiyor.

Sonuç

Şirket kaldıraç işinde değil, arbitraj işindedir.

Şu anda belirli bir borca sahip olmalarına rağmen, Bitcoin fiyatının beş yıl içinde her birinin yaklaşık 15.000 dolara düşmesi, şirket için ciddi bir risk oluşturacaktır. "Hazine şirketleri" (bu şirketlerin Bitcoin birikim stratejisini kopyalayan şirketler) arasında MetaPlanet, Nakamoto gibi birçok şirketin genişlemesiyle bu, başka bir konunun odak noktası haline gelecektir.

Ancak, bu depolama şirketleri birbirleriyle rekabet etmek için prim almayı durdurursa ve fazla borç üstlenmeye başlarsa, durum tamamen değişecek ve ciddi sonuçlar doğurabilir.