Kripto Varlıklar alanında Likidite parçalanmasının zorlukları ve çözümleri

Kripto Varlıklar sektörü, işlem işleme kapasitesini artırma konusunda önemli ilerlemeler kaydetti. Yeni ana zincir ve yan zincir ağları daha hızlı ve daha düşük maliyetli bir işlem deneyimi sunuyor. Ancak, bir temel sorun giderek belirginleşiyor: Likidite parçalanması - fonlar ve kullanıcılar sürekli genişleyen blok zincir ağlarında dağılmış durumda.

Ethereum kurucusu Vitalik Buterin, yakın zamanda bir makalede, genişlemenin beklenmedik koordinasyon zorlukları getirdiğini belirtti. Zincirlerin sayısının çokluğu ve değerlerin bunlar arasında dağılması nedeniyle, katılımcılar her gün çapraz zincir, değişim ve cüzdan geçişi sorunlarıyla karşı karşıya kalıyorlar.

Bu sorunlar yalnızca Ethereum'u etkilemekle kalmıyor, neredeyse tüm ekosistemleri de kapsıyor. En gelişmiş yeni blok zincirleri bile, birbirleriyle bağlantı kurması zor olan likidite "adaları" haline gelebilir.

Parçalanmanın Gerçek Bedeli

Likidite dağılımı, traderlar, yatırımcılar veya merkeziyetsiz finans (DeFi) uygulamalarının tek bir varlık "havuzunu" kullanamaması anlamına gelir. Bunun yerine, her blok zinciri veya yan zincir kendi bağımsız likiditesine sahiptir. Token satın almak veya belirli bir kredi verme platformunu kullanmak isteyen kullanıcılar için bu izole durum birçok zorluk getirmektedir.

Ağ değiştirmenin, özel cüzdan oluşturmanın ve birden fazla işlem ücretini ödemenin süreci, özellikle teknolojiyi pek bilmeyen kullanıcılar için kesinlikle kesintisiz değil. Her izole havuzdaki likidite de görece zayıf olduğundan, fiyat farklılıkları ve işlem kaymaları artmaktadır.

Birçok kullanıcı, farklı zincirler arasında fon transferi için çoklu zincir köprülerine güveniyor, ancak bu köprüler sık sık hacker saldırılarının hedefi oluyor ve bu durum panik ve güvensizliğe yol açıyor. Eğer likidite transferi çok karmaşık veya riskli olursa, DeFi ana akım benimsenmesini sağlamakta zorlanır. Bu arada, projelerin birden fazla ağda dağıtım yapması gerekiyor, aksi takdirde yok olma riskiyle karşı karşıya kalıyorlar.

Bazı gözlemciler, parçalanmanın kullanıcıları birkaç baskın bölgesel blok zincirine veya merkezi borsa ile geri dönmeye zorlayabileceğinden endişe ediyorlar ve bu durum, blok zincirinin ortaya çıkmasını destekleyen merkeziyetsizliği zayıflatabilir.

Mevcut çözümler ve sınırlamaları

Şu anda bu sorunu çözmek için bazı çözümler ortaya çıkmıştır. Kıta köprüleri ve paketlenmiş varlıklar temel bir birlikte çalışma sağlasa da, kullanıcı deneyimi hala tatmin edici değildir. Kıta toplayıcıları, bir dizi takas aracılığıyla token'ları yönlendirebilir, ancak genellikle temel likiditeyi birleştirmez, yalnızca kullanıcılara rehberlik eder.

Aynı zamanda, bazı ekosistemler kendi içinde birlikte çalışabilirlik sağlasa da, daha geniş şifreleme alanında hala nispeten bağımsız alanlardır.

Sorunun kökeni şudur: Her zincir kendisini benzersiz olarak görmektedir. Herhangi bir yeni zincir veya alt ağ, gerçekten Likiditeyi birleştirmek için temelde "eklenmek" zorundadır. Aksi takdirde, sadece bir başka kullanıcının keşfetmesi ve köprü kurması gereken Likidite alanını artıracaktır. Blockchain'ler, köprüler ve toplayıcılar birbirlerini rakip olarak gördüğünden, bu kasıtlı izolasyon parçalanma sorununu daha da kötüleştiriyor.

Temel Katman Likidite Entegrasyonu

Temel katmanın entegrasyonu, köprü ve yönlendirme işlevlerini doğrudan zincirin temel altyapısına entegre ederek likidite parçalanması sorununu çözmektedir. Bu yaklaşım, bazı ana zincir protokollerinde ve özel çerçevelerde, birlikte çalışabilirliği temel bir unsur olarak görmekte ve isteğe bağlı ek bir işlev olarak değerlendirmemektedir.

Doğrulama düğümleri, yeni zincirlerin veya yan zincirlerin hemen başlatılmasını ve daha geniş ekosistemin likiditesine erişimini sağlamak için çapraz zincir bağlantılarını otomatik olarak işler. Bu, genellikle güvenlik riskleri ve kullanıcı deneyimi sürtüşmeleri getiren üçüncü taraf köprülerine olan bağımlılığı azaltır.

Ethereum'un heterojenik ikinci katman genişleme çözümleri açısından karşılaştığı zorluklar, entegrasyonun önemini vurgulamaktadır. Farklı katılımcılar - Ethereum'u uzlaşma katmanı olarak, ikinci katmanları yürütmeye odaklanmış ve çeşitli köprü hizmetleri - kendi motivasyonlarına sahiptir, bu da likiditenin dağılmasına neden olmaktadır.

Vitalik'in bu konuya olan ilgisi, daha bütünleşik bir tasarım ihtiyacını vurgulamaktadır. Entegre temel katman modeli, bu bileşenleri bir araya getirerek, kullanıcıların birden fazla cüzdan, köprü çözümleri veya toplama arasında geçiş yapmasına gerek kalmadan, fonların serbestçe akışını sağlamak için piyasaya sürülecektir.

Entegre yönlendirme mekanizması, varlık transferini de entegre ederek arka planda birleşik bir likidite havuzunu simüle eder. Her işlemdeki kullanıcıları ücretlendirmek yerine, genel likidite trafiğinin küçük bir kısmını yakalayarak, bu tür protokoller sürtünmeyi azaltır ve ağın genelinde sermaye akışını teşvik eder. Geliştiriciler, paylaşılan likidite temeline anında erişebilirken, nihai kullanıcılar birden fazla araç kullanmaktan veya beklenmedik maliyetlerle karşılaşmaktan kaçınabilir.

Bu entegrasyona verilen önem, daha fazla ağ çevrimiçi olsa bile kesintisiz bir deneyim sağlamaya yardımcı olur.

Ethereum'un ötesindeki zorluk

Buterin'in makalesi esas olarak Ethereum'un ölçeklenebilirlik çözümlerine odaklansa da, parçalanma sorunu belirli bir ekosistemle alakalı değildir. Proje, Ethereum Sanal Makinesi ile uyumlu bir zincir üzerinde, WebAssembly tabanlı bir platformda veya başka bir platformda inşa edilse de, likidite izole edildiği sürece parçalanma sıkıntısına düşecektir.

Giderek daha fazla protokol temel katman çözümlerini keşfettikçe - otomatik karşılıklı çalışabilirliği zincir tasarımına entegre ederek - insanların gelecekteki ağların sermayeyi daha fazla bölmeyecek, aksine sermayeyi birleştirmeye yardımcı olmasını umuyor.

Açık bir ilke ortaya çıkıyor: Bağlantı yoksa, verimlilik hiçbir anlam ifade etmez.

Kullanıcılar ana zinciri, ikinci katman ağlarını veya yan zinciri düşünmek zorunda değildir. Sadece merkeziyetsiz uygulamalara (DApps), oyunlara ve finansal hizmetlere kesintisiz erişim sağlamak isterler. Yeni zincirin deneyimi, tanıdık bir ağda işlem yapmaya benziyorsa, kullanıcıların kabul etmesi daha kolay olacaktır.

birleşik, likit bir geleceğe doğru

Kripto topluluğunun işlem hacmine olan ilgisi, beklenmedik bir paradoksu ortaya koyuyor: Hızı artırmak için oluşturduğumuz zincirler arttıkça, ekosistemin avantajları o kadar fazla dağılır, oysa bu avantaj tam da paylaşılan likiditededir. İşlem kapasitesini artırma amacıyla oluşturulan her yeni zincir, başka bir izole edilmiş sermaye havuzu yaratır.

Blok zinciri altyapısına birlikte çalışabilirliği doğrudan entegre etmek, bu zorluğun üstesinden gelmek için net bir yol sunar. Protokoller çapraz zincir bağlantılarını otomatik olarak işlediğinde ve varlıkları etkin bir şekilde yönlendirdiğinde, geliştiriciler kullanıcı tabanlarını veya sermayelerini dağıtmadan ölçeklendirme yapabilirler. Bu modelin başarısı, değer akışının ekosistem boyunca ne kadar düzgün bir şekilde aktığını ölçmek ve iyileştirmekten gelmektedir.

Bu yöntemin teknik temeli şu anda mevcuttur. Bu önlemleri ciddiyetle uygulamalı ve güvenlik ile kullanıcı deneyimine dikkat etmeliyiz.