1 May İşçi Bayramı’nın İlhami: Ekonomi ve Kapitalist Üretim Biçimi Üzerine Düşünceler

1 May Uluslararası İşçi Bayramı yaklaşıyor, bu bayram 1 Mayıs 1886'da Amerika'nın Chicago şehrinde işçilerin günde 8 saat çalışma süresi talebiyle başlattıkları büyük grevden kaynaklanmaktadır. Bu zamanlarda, bazı iktisatçılar iş yasalarının kaldırılmasını ve tamamen serbest istihdam sisteminin uygulanmasını savunur.

Ancak, ekonomik teorilerin tarafsız olmadığını kabul etmemiz gerekiyor. Her ekonomist ve yorumcunun bir duruşu vardır, hatta bunu gizlemeye çalışsalar bile, konuşmaya veya yazmaya başladıklarında eğilimlerini açığa çıkarırlar. Çalışma yasalarını kaldırma görüşünü savunanlar, aslında sıklıkla kapitalistlerin ve işverenlerin çıkarlarını temsil eder.

Bu görüşler, 5 gün 8 saatlik çalışma düzeninin ticaret savaşı veya hatta sıcak savaşa yol açacağı mantığının yanlış olduğunu savunuyor. Aksine, aşırı mesai ve aşırı üretim, kapitalistleri yurtdışı pazarları keşfetmeye zorlayarak 17. ve 19. yüzyıldaki küresel sömürge savaşlarına yol açtı.

İnsanoğlunun üretimi basit bir şekilde üç aşamaya ayrılabilir:

1. Kendine yeterlilik aşaması: Sadece kendi ihtiyaçlarını karşılamak için üretim.
2. Başkalarının ihtiyaçlarını karşılama aşaması: Pazar talebine göre üretimi artırma.
3. Kar amacıyla üretim aşaması: Gerçek talebi dikkate almadan, kâr elde edebilmek için sürekli olarak üretim kapasitesini artırmak.

Üçüncü aşama tipik bir kapitalist üretim biçimidir ve özellikleri şunlardır:

1. Kesinlikle üretim fazlasına yol açar.
2. Finansal kredi bu süreci hızlandırdı.
3. Aşırı üretim ticaret çatışmalarına, savaşlara ve emperyalizme yol açar.

Bu modda, kapitalistler sonuçlarını düşünmeden üretimi genişleten, kâr peşinde koşan spekülatörler gibi davranır. Bu davranış, bazı kripto para piyasalarındaki aşırı spekülasyona benzer ve genellikle değerlerin sulanmasına, çoğu katılımcının kayıp yaşamasına yol açar.

Dikkate değer olan, ikinci aşamadan üçüncü aşamaya geçişin anahtarının üretim amacının "insan için" olmaktan "para için" olmaya dönüşmesidir. Bu, derin bir felsefi sorunu yansıtır: İnsan amaç mı yoksa araç mı? Kapitalist üretim biçiminde insan, kâr elde etmenin bir aracı haline gelmiştir.

O halde, mevcut tarihsel aşamada sıradan işçiler nasıl başa çıkmalı? Anahtar, meseleye daha yüksek bir perspektiften bakmaktır. Zira kapitalistlerin davranışları esasen spekülatif bir şekilde benzer olduğuna göre, akıllıca bir seçim, içe dönük rekabetin tuzağına düşmek yerine, gerçekten kıt ve değerli olanı aramaktır.

Bu aşırı üretim ve aşırı ihracat çağında, uyanık ve mantıklı kalmak hayati önem taşımaktadır. İş ve yaşam dengesini akıllıca düzenlemek, gerçek bir finansal özgürlük peşinde koşmak en akıllıca seçimdir. Bu 1 Mayıs İşçi Bayramı'nda, emeğin anlamı ve değerini yeniden düşünelim ve daha adil, daha insani bir ekonomik sistem yaratmak için çaba harcayalım.