Tetikleyici Operatörlerin Doğası ve Uygulamaları

Akıllı sözleşmeler belirli koşullar sağlandığında durum değiştirmeleri gerekmektedir, ancak otomatik olarak yürütülmez, bunun yerine tetiklemek için dış bir işlem gereklidir. Bu, blok zinciri mimarisinin bir özelliğinden kaynaklanmaktadır: her işlem küresel bir açık artırmadır. Otomatik tetikleme tasarımlarını deneyen bazıları, bu oyun teorisi sorununu göz ardı edebilir, bu da potansiyel saldırılar veya arbitraj risklerine yol açabilir.

Tetkik işleminin özü, GAS tüketimi ve bilgi taşıma maliyeti ile durum değişimi kazancı arasındaki doğrusal olmayan değişim üzerine kuruludur. Bu doğrusal olmayan özellik bir sorunu gündeme getiriyor: Belirli bir boyutta kendini güçlendiren bir mekanizma oluşturmak ve değer biriktirmek mümkün mü?

Tetkik operatörleri genellikle üç ana unsuru içerir:

1. Yetki: Tetikleyici nesnenin sınırlı olup olmadığı, örneğin borç alma ve ödeme ile tasfiye tetikleyicilerinin farklı olması.
2. Bilgi taşınması: Sözleşmeye bilgi veya varlık aktarılıp aktarılmadığı, tetikleme maliyetini etkileyebilir.
3. Zaman ilişkisi: Tetikleyicinin geçerliliği ile zaman arasındaki ilişki derecesi, tetikleme stratejisini etkiler.

DeFi tasarımında, tetikleyici operatörler genellikle üçüncü taraf davranışları olarak konumlandırılır ve esas olarak tasfiye için kullanılır. Bu, teşvik tasarımı sorunlarını içerir ve bilgi maliyeti ile zaman etkisini dikkate almayı gerektirir. Tamamen bilgi maliyetine dayalı tetiklemeler madencilerin nihai yararlanıcıları haline gelmesine yol açabilirken, zaman etkisine dayalı tetiklemeler, gerçek tetikleyicilere çoğu değerin ait olmasını sağlayacak şekilde Hollanda usulü müzayede yapısına tasarlanabilir.

Temasörlerin likidasyon dışında önemli uygulamaları vardır, örneğin otomatik hedge ve bilgi katkısı. Zamanla, temasörlerin zincir üzerindeki ilk değer yakalayan doğrusal olmayan operatör haline gelmesi mümkündür.

Anahtar bir soru, tetikleyici operatörlerin bağımsız bir oyun sistemi oluşturup oluşturamayacağıdır. Her tetikleyici operatör belirli bir senaryo ile ilişkili olduğundan, birleşik bir teşvik sistemi altında çalışması zordur. Bu, tetikleyicinin akıllı sözleşme geliştirmeye başlangıç noktası olarak alınması gerektiğini sorgulamayı gerektirir.

Tetkik operatörlerinin maliyeti, GAS ücretleri ve bilgi net maliyetini içerir. Bağımsız bir oyun oluşturmak için rastgele faktörlerin dahil edilmesi gerekebilir. Ancak, büyük oyun sisteminin bir parçası olarak, tetkik operatörleri hedging veya teklif verme gibi kendi kendini artıran özelliklere sahip olabilir.

Sonuç olarak, tetikleyici operatörlerin doğrusal olmayan yapısı büyük sözleşmelerle birleşerek kendini güçlendiren işbirliği dışı oyunlar oluşturabilir ve önemli ekonomik değer taşır. Ancak, oyunun tasarımını bağımsız olarak tamamlamak ve değer biriktirmek zordur. Bazı mevcut ürünlerin mantığında sorunlar olabilir ve iç piyango sistemine dönüşebilir. Gelecekte, tetikleyici operatörlerin uygulamaları ve tasarımı hâlâ geniş bir keşif alanına sahiptir.