Web3 Projeleri Operasyonunun Uyumluluk Tuzağı ve Riskten Kaçınma
Web3 alanında, birçok proje düzenleyici risklerden kaçınmak için bazı görünüşte akıllıca ama aslında tehlikeli operasyon modelleri benimsemiştir. Bu modeller yüzeyde Uyumluluk gösterse de, aslında daha büyük yasal riskler getirebilir. Bu makalede, yaygın ancak potansiyel olarak tehlikeli üç operasyon stratejisi derinlemesine incelenecek ve gerçek vakalarla içindeki riskler açıklanacaktır.
"Hizmet Dışarıdan Alma" Modelinin Riskleri
Bazı Web3 projeleri, temel işlevlerini üçüncü taraflara dış kaynak olarak verme eğilimindedir ve bu nedenle kendi operasyonel özelliklerini belirsizleştirmeye çalışmaktadır. Ancak, düzenleyici kurumlar gerçek karar vericilere ve fayda sahiplerine odaklanmaktadır, yüzeydeki sözleşme ilişkilerine değil. Eğer sözde üçüncü taraf hizmet sağlayıcıların proje ekibiyle çıkar ilişkisi veya kontrol ilişkisi olduğu tespit edilirse, düzenleyici kurumlar bunu proje tarafının bir uzantısı olarak görebilir ve proje tarafının sorumluluğunu araştırabilir.
Örneğin, Amerikan Menkul Kıymetler ve Borsa Komisyonu (SEC) tarafından Dragonchain'e açılan davada, proje birçok tüzel kişilik kurmasına ve bazı işlerini dış kaynak kullanmasına rağmen, SEC araştırma yoluyla tüm kritik kararların Dragonchain ana şirketi tarafından kontrol edildiğini saptadı; dış kaynak yapısı sorumluluk ayrımını gerçekleştirmedi.
Hong Kong Menkul Kıymetler ve Takas Komisyonu da, eğer temel işletme ve teknik kararlar aynı gerçek kontrol sahibi tarafından yönetilmeye devam ederse, "hizmet sağlayıcı" tarafından yürütülse bile bağımsız işletim olarak değerlendirilmeyeceğini belirtti. Bu tür bir "şekilsel ayrılma" aksine, düzenlemeleri atlatma niyetinin bir kanıtı olarak değerlendirilebilir.
"Birçok yerde kayıtlı + Dağıtılmış düğüm" tuzağı
Bazı projeler, küresel düğüm dağıtımını iddia ederek, düzenlemenin daha gevşek olduğu ülkelerde şirket kaydı yapmayı seçiyor ve "merkeziyetsiz" izlenimi yaratmaya çalışıyor. Ancak aslında, bu tür yapıların çoğu hala yüksek derecede merkezi bir kontrol sergilemekte ve karar verme yetkisi, fon akışları ve kritik kod güncellemeleri genellikle az sayıda kişinin elinde toplanmaktadır.
Regülatörler, yargı yetkisini belirlemek için "gerçek kontrol sahibinin yeri" ve "anahtar eylemlerin gerçekleştiği yer"e giderek daha fazla eğilim göstermektedir. 2024'teki Williams v. Binance davasının kararı, ABD kullanıcıları ve altyapısı varsa, şirketin ABD varlığı olmadığı iddiasında bulunmasına rağmen, ABD yasalarının geçerli olabileceğini göstermektedir.
Singapur Finans Otoritesi ( MAS ) ve Hong Kong Menkul Kıymetler ve Vadeli İşlemler Komisyonu, sanal varlık hizmet sağlayıcılarının gerçek yönetim yerleri ve ana yöneticilerin ikamet yerleri üzerindeki denetimlerini güçlendiriyor. Bu, yalnızca çoklu kayıt ve dağıtılmış düğüm dağıtımının düzenleyici riskleri etkili bir şekilde aşamayacağını göstermektedir.
"Zincir Üzerinde Yayınlama ≠ Otonom İşletim" Yanılgısı
Bazı teknik ekipler, akıllı sözleşmelerin zincire konuşlandırılmasının "merkeziyetsiz teslimat" ile eşdeğer olduğunu ve yasal sorumlulukların kesilebileceğini yanlış anlamaktadır. Ancak, düzenleyici kurumlar, pazarlama, dağıtım, dolaşım kontrolü gibi zincir dışı davranışlara daha fazla dikkat etmektedir. Sadece kodun yöneticisi olmaması veya sözleşmenin rastgele çağrılabilir olması, projenin merkeziyetsiz hale geldiği anlamına gelmez.
2024'te, Amerikan yatırımcılarının Pump.Fun platformuna karşı açtığı toplu davada, platformun "blok zinciri sözleşmelerinin açık olduğu" iddialarına rağmen, pazarlama faaliyetlerinin ve KOL tanıtımlarının işlemleri yönlendiren ana faktörler olduğu vurgulandı. SEC de, "eğlence amaçlı" tokenlerin bile, zenginleşme beklentisi veya pazarlama müdahalesi varsa, Howey Testine göre değerlendirilmesi gerektiğini açıkça belirtti.
Küresel düzenleyici eğilimler, zincir dışındaki tanıtım ve dağıtım yollarının dikkatle incelenmesi gereken noktalar haline geldiğini gösteriyor; özellikle KOL, airdrop, borsa listelenmesi gibi yöntemlerle gerçekleştirilen "hareketlilik artırıcı dağıtımlar" neredeyse tipik bir operasyonel faaliyet olarak görülüyor.
Sonuç
Düzenleyici kurumların odak noktası yüzeysel yapıdan maddi kontrol ilişkilerine kaydı. Web3 projeleri, riskleri gizlemek için karmaşık yapı tasarımlarıyla uğraşmak yerine, net sorumluluk ve kontrol sınırları oluşturmalıdır. Gerçek uyumluluğun anahtarı, yapı oyunları oynamak değil, dayanıklı ve açıklanabilir bir mimari kurmaktır.
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
8 Likes
Reward
8
4
Repost
Share
Comment
0/400
ProbablyNothing
· 10h ago
Para ne kadar çok olursa, açıklar o kadar büyük olur. Büyük dedikoduları seviyorum.
View OriginalReply0
MetaverseHermit
· 22h ago
Uyumluluk sağlamak, açıklar bulmak demektir. Kim daha aptal?
View OriginalReply0
DarkPoolWatcher
· 23h ago
tuzak köpekler bile kaçamaz hhhh
View OriginalReply0
WalletDoomsDay
· 23h ago
Oyun para birimi eski enayiler oldu, kalbim tamamen soğudu.
Web3 projesi Uyumluluk tuzakları: işletme modeli riskleri ve kaçınma stratejileri analizi
Web3 Projeleri Operasyonunun Uyumluluk Tuzağı ve Riskten Kaçınma
Web3 alanında, birçok proje düzenleyici risklerden kaçınmak için bazı görünüşte akıllıca ama aslında tehlikeli operasyon modelleri benimsemiştir. Bu modeller yüzeyde Uyumluluk gösterse de, aslında daha büyük yasal riskler getirebilir. Bu makalede, yaygın ancak potansiyel olarak tehlikeli üç operasyon stratejisi derinlemesine incelenecek ve gerçek vakalarla içindeki riskler açıklanacaktır.
"Hizmet Dışarıdan Alma" Modelinin Riskleri
Bazı Web3 projeleri, temel işlevlerini üçüncü taraflara dış kaynak olarak verme eğilimindedir ve bu nedenle kendi operasyonel özelliklerini belirsizleştirmeye çalışmaktadır. Ancak, düzenleyici kurumlar gerçek karar vericilere ve fayda sahiplerine odaklanmaktadır, yüzeydeki sözleşme ilişkilerine değil. Eğer sözde üçüncü taraf hizmet sağlayıcıların proje ekibiyle çıkar ilişkisi veya kontrol ilişkisi olduğu tespit edilirse, düzenleyici kurumlar bunu proje tarafının bir uzantısı olarak görebilir ve proje tarafının sorumluluğunu araştırabilir.
Örneğin, Amerikan Menkul Kıymetler ve Borsa Komisyonu (SEC) tarafından Dragonchain'e açılan davada, proje birçok tüzel kişilik kurmasına ve bazı işlerini dış kaynak kullanmasına rağmen, SEC araştırma yoluyla tüm kritik kararların Dragonchain ana şirketi tarafından kontrol edildiğini saptadı; dış kaynak yapısı sorumluluk ayrımını gerçekleştirmedi.
Hong Kong Menkul Kıymetler ve Takas Komisyonu da, eğer temel işletme ve teknik kararlar aynı gerçek kontrol sahibi tarafından yönetilmeye devam ederse, "hizmet sağlayıcı" tarafından yürütülse bile bağımsız işletim olarak değerlendirilmeyeceğini belirtti. Bu tür bir "şekilsel ayrılma" aksine, düzenlemeleri atlatma niyetinin bir kanıtı olarak değerlendirilebilir.
"Birçok yerde kayıtlı + Dağıtılmış düğüm" tuzağı
Bazı projeler, küresel düğüm dağıtımını iddia ederek, düzenlemenin daha gevşek olduğu ülkelerde şirket kaydı yapmayı seçiyor ve "merkeziyetsiz" izlenimi yaratmaya çalışıyor. Ancak aslında, bu tür yapıların çoğu hala yüksek derecede merkezi bir kontrol sergilemekte ve karar verme yetkisi, fon akışları ve kritik kod güncellemeleri genellikle az sayıda kişinin elinde toplanmaktadır.
Regülatörler, yargı yetkisini belirlemek için "gerçek kontrol sahibinin yeri" ve "anahtar eylemlerin gerçekleştiği yer"e giderek daha fazla eğilim göstermektedir. 2024'teki Williams v. Binance davasının kararı, ABD kullanıcıları ve altyapısı varsa, şirketin ABD varlığı olmadığı iddiasında bulunmasına rağmen, ABD yasalarının geçerli olabileceğini göstermektedir.
Singapur Finans Otoritesi ( MAS ) ve Hong Kong Menkul Kıymetler ve Vadeli İşlemler Komisyonu, sanal varlık hizmet sağlayıcılarının gerçek yönetim yerleri ve ana yöneticilerin ikamet yerleri üzerindeki denetimlerini güçlendiriyor. Bu, yalnızca çoklu kayıt ve dağıtılmış düğüm dağıtımının düzenleyici riskleri etkili bir şekilde aşamayacağını göstermektedir.
"Zincir Üzerinde Yayınlama ≠ Otonom İşletim" Yanılgısı
Bazı teknik ekipler, akıllı sözleşmelerin zincire konuşlandırılmasının "merkeziyetsiz teslimat" ile eşdeğer olduğunu ve yasal sorumlulukların kesilebileceğini yanlış anlamaktadır. Ancak, düzenleyici kurumlar, pazarlama, dağıtım, dolaşım kontrolü gibi zincir dışı davranışlara daha fazla dikkat etmektedir. Sadece kodun yöneticisi olmaması veya sözleşmenin rastgele çağrılabilir olması, projenin merkeziyetsiz hale geldiği anlamına gelmez.
2024'te, Amerikan yatırımcılarının Pump.Fun platformuna karşı açtığı toplu davada, platformun "blok zinciri sözleşmelerinin açık olduğu" iddialarına rağmen, pazarlama faaliyetlerinin ve KOL tanıtımlarının işlemleri yönlendiren ana faktörler olduğu vurgulandı. SEC de, "eğlence amaçlı" tokenlerin bile, zenginleşme beklentisi veya pazarlama müdahalesi varsa, Howey Testine göre değerlendirilmesi gerektiğini açıkça belirtti.
Küresel düzenleyici eğilimler, zincir dışındaki tanıtım ve dağıtım yollarının dikkatle incelenmesi gereken noktalar haline geldiğini gösteriyor; özellikle KOL, airdrop, borsa listelenmesi gibi yöntemlerle gerçekleştirilen "hareketlilik artırıcı dağıtımlar" neredeyse tipik bir operasyonel faaliyet olarak görülüyor.
Sonuç
Düzenleyici kurumların odak noktası yüzeysel yapıdan maddi kontrol ilişkilerine kaydı. Web3 projeleri, riskleri gizlemek için karmaşık yapı tasarımlarıyla uğraşmak yerine, net sorumluluk ve kontrol sınırları oluşturmalıdır. Gerçek uyumluluğun anahtarı, yapı oyunları oynamak değil, dayanıklı ve açıklanabilir bir mimari kurmaktır.